Gözlerimi kaçırıyorum uzaklara, önünde boyun eğmemek üzere kaçmak yerine. Sorular canımı yakarak değiyor bedenime, durun bile diyemiyorum. Gelin, gelin ki tükenişinizi daha yakından izleyebileyim. Ve kazanan ben oluyorum.
Soğuk içime işleyecek kadar artmışken, içimdeki varlığını görüp vazgeçiyor beni üşütmekten. Kar sokak lambasının altından öyle güzel görünüyor ki, kendimi yıldızların arasında hissediyorum. Kar mı bu kadar güzel yapıyor her yeri, yoksa kar bile seninle mi ısınıyor kestiremiyorum. Kollarımı açıp bu büyüye karışıyorum kollarının arasında. Yerler ne kadar kaygan olursa olsun düşmeyeceğim biliyorum..Ve işte mutluyum, aldığım nefesin hakkını veriyorum, seviyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder