"İstediğini yapmakta özgürsün, ama ne isteyeceğine karar veremezsin..."
Ben özgürlüğünün bittiği yerdeydim. "Allahım al onu içimden." cümlelerinin nesnesiydim. Bana dokunmamak bir seçenek, dokunmak isteyip istemeyeceğini seçemezsin. Beni aramayabilirsin, ama özlememek? İşte bunu seçemezsin. Özlemlerin en canisini yaşayacaksın hem de! Kendine bile inkar edecek kadar da derinden. Melankolik sevdaların iflah olmaz romantikleri gibi de değil üstelik, bir bebeğin annesini tanımadan memeye duyduğu güdüsel bir hasret...
Büyüksün ya sen, büyük adam oldun ya aşık olamazsın zannet, istediğin kadar arama, inkar et. En mutlu olduğun zamanı nasıl ki biliyorsam, biliyorum şimdi de içindeki acıyı. Görebiliyorum seni uyuyor olsam da, dokunuşlarını tadıyorum parmak uçların yansa da...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder