Kaplumbağa

Gecenin bir vakti, yaşadığım şehri terketmeye karar verip, yalnızca arabamın anahtarlarıyla yola çıktığımda; yolumun üzerinde duran bir kaplumbağa gibiydin sen. Arabayı ortalayıp üzerinden sana zarar vermeden öylece geçip gidebilirdim. Ama benden sonraki arabanın seni ezmeyeceğinden asla emin olamayacaktım. Bu yüzden durdum ve seni yolun kenarına koymaya karar verdim. Böylelikle seni ezilmekten kurtaracaktım. Tam seni durman gereken yere bıraktığım sırada bu yolun yakınlarında olduğun sürece seni ezebilecek arabaları düşündüm. Seni de yanıma alıp eve döndüm. Ben de vazgeçmiştim gitmekten, her şeyden vazgeçebilirdim ama o gece arabamın farının vuruşuyla tanıştığım senden vazgeçemedim. Ama bilmediğim bir şey vardı. Sana sormamıştım benle gelmek, hayatımı değiştirmek istiyor musun diye. Belki de sen hiç bir zaman istemedin bana karışıp, hayatımı değiştirmeyi, belki sen de yaşadığın yeri terkediyordun o gece...