Son An

Vakit daraldıkça hüznün rengi çöktü kanatlarıma. Özlemek için var olmuş, özledikçe biz olmuştuk aslında. Önce sessizliğini, sessizliğin içindeki nefesini, nefeslerinin arasından yağmuru dinledim geceleri. Anlamsız hikayeler anlatırken sen, satır aralarından süzüp içtim özlemlerini. 

Vakit daraldıkça hüznün rengi çöktü bakışlarına. Özlemlerden öncesi varmış, kavuşacağımız günü beklemişiz aslında. Önce teslimiyetimi, onca engeli aşıp yine de yenilişimi, binlerce renge boyanmış  kanatlarımın bana bile yetemeyişini anlattım durdum geceleri. Sonsuz masallar yazarken ben, kanatlarımdan süzüp anlattım özlemlerimi.