Bir ileri bir geri gidip geliyor salıncak düşlerimdeki sen gibi. Geliyor en derinime, en mahrem düşüncelerime sızıyor yılların tanışıklığı kokusunda; sonra aniden çekiliyor sesini nefesi alıp beni benden bile mahrum bırakıyor, üşüyorum.. Yine geliyor ve yine gidiyor. Ben hep aynı yerde, aynı düşlerle çalkalanırken ne gelişine sebep arıyorum ne de gidişini yargılıyorum. Sadece salıncağın ben kalkıp gitmeden durmasını bekliyorum.
Yağmur damlaları söylerken şarkısını salıncağın tentesine; ben adını damarlarıma, yalnızlığıma, gecenin soğuğuna yazıyorum. Sen okumazsın ama ben söylemiş, yağmur dinlemiş, kelebek dinlenmiş olur biliyorum. Gitsem de yağmurun işlediği topraklara minicik anılarımızı bırakıyorum.. Ben söyledim, kalemim de söyledi. Dilim, tenim, gözlerim söyledi şimdi de yağmuru dillendiriyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder