Hangisinin son gece olduğunu bilmeyiz hiç. Bilsek belki ona göre veda edeceğiz, bilsek belki de hiç gitmeyeceğiz. "Kaçar gibi gittin." deme istedim, ama son olduğunu da söylemedim. Senden daha az ama bana göre çok fazla yorgunum. Beklemekten, ümit etmekten, ümitsizliklerimden, çaresiz bekleyişlerimden. Ölüm bekledim ben, Azrail gibi bir insanın başına dikildim de bekledim. Sonra seni bekledim, direttim, direndim. Ama gelemedin...
Aslında biz böyle iyiyiz. Sudan sebepler yaratıp, kavuşamayanları oynadığımızda güzeliz. Ya da kavuşamadığımız için güzeliz gerçekten. Bırakalım da güzel kalsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder