...

Çiçeklerin arasına gizlenmiş arı kovanı gibiydi çıkarlarınız. Ve hep daha fazlasını çalmaya çalıştı insana bile benzemeyen, yalnızca gülen yüzler. Üzerine şeker serpilmiş deniz suyundan başkası değildi oysa var oluş. Ama yetmedi bir avuç şeker okyanuslara. Yetmedi bana gerçekleri gizlemeyen boyalar. Hangi renge boyarsan boya, o kapı hep tahtadan kaldı. Susuyorum ben de artık, inanmış gibi yapıyorum masallara. Şaşırmıyorum. Sadece yarattığınız saçma dünyaya boyun eğiyorum, boynumu koparırcasına acıtsa da...